लोकर आणि सुया

लोकर आणि सुयांची ओळख शालेय जीवनात झालेली होती. थोडेफार विणकाम त्या काळात केले होते ... किंवा करायला लागले होते म्हणा ना.  ठरलेल्या काळात नेमून दिलेले विणकाम पूर्ण करून ते बाईंना नेऊन दाखवणे हे फारच अवघड काम वाटत असे त्यावेळेस.  

इथे सिंगापूरमध्ये आल्यावर मी आधी शिवणकाम करायला सुरुवात केली होती आणि मला ते बऱ्यापैकी  जमायला लागले होते. त्यानंतर उरलेल्या कापडाच्या किंवा वाया गेलेल्या कपड्यामधील कापडाच्या विविध वस्तू  तयार करायला सुरुवात केली होती. अशा वस्तूंचा मला उपयोग करता येत होता हे एक समाधान होते. 

त्यानंतर काही काळ असे झाले  की मला शिवणकाम करणे अवघडच झाले होते. आधी माझे शिवणमशीन नादुरुस्त झाले. मी मशीन दुरुस्त करणाऱ्याचे पत्ते शोधले, तिथे कळले दुरुस्तीला बराच खर्च येईल, नादुरुस्त भाग बदलावे लागतील आणि इतके करून ते पाहिल्याइतके चांगले होईलच अशी खात्री नाही. त्यापेक्षा आणखी थोडे पैसे खर्च केले  तर नवीनच मशीन विकत घेता येईल. पण मी ते थोडे लांबणीवर टाकले कारण माझी एका मागून दुसरे अशी चालू असलेली आजारपणं. माझ्या प्रकृती अस्वास्थ्याच्या कारणाने मला रोजची कामे करणे सुद्धा शक्य होत नव्हते. फार उठबस न करता, शक्यतो एकाजागी बसून करता येईल असे काहीतरी मला हवे होते. वाचनाचा एक पर्याय होता पण त्यात सुद्धा अडचण होती. चष्मा बदलला, नवीन करून घेतला, वाचनासाठी म्हणून वेगळा चष्मा केला तरी मला वाचन करणे शक्यच होत नव्हते. एकतर नीट दिसत नव्हते आणि डोके आणि डोळे दुखायला लागत असत मग वाचनच काय काहीही करणे मला अशक्य होऊन जाई, 

स्वस्थ बसून राहणे माझ्या स्वभावाला मानवात नाही, मग मी लोकर आणि सुयांची खरेदी केली. आंतरजाल हे खरोखर मानवजातीला लाभलेले वरदान आहे असे माझ्या पुन्हाएकदा लक्षात आले. सुया हातात कशा धरायच्या? त्यात लोकर कशी गुंफायची? मग साखळीचे टाके -- असे सारे काही शिकविणाऱ्या शिक्षिका मला आंतरजालावर सापडल्या. सुरुवातीला मला विणकाम करणे जरा कंटाळवाणे वाटत होते पण इलाज नव्हता कारण ते नाही तर दिवसेंदिवस विपश्यना करणे हाच पर्याय मला उपलब्ध होता. पण हळूहळू जसे मला ते थोडेफार जमू लागले आणि माझा कंटाळा कमी होऊ लागला. 

त्यांनतर मला माझ्या आईच्या आजारपणामुळे जवळपास तीन महिने पुण्यामध्ये राहावे लागले आणि तिथून आल्यावर माझे आजारपण सुरु झाले ते अनेक महिने चालले होते, खरे तर जवळपास दोन वर्षे. नेहमी डॉक्टरकडे जायचे, तपासण्या करून घ्यायच्या, औषधे आणायची ती आठवणीने घ्यायची असाच माझा दिनक्रम झालेला होता. त्यामुळे लोकर, रेशीम, कापड सारे काही कपाटात बंद पडून होते. अजूनही मी त्यातून पूर्ण सावरलेली नाहीये आणि नवीन व्याधी मागे लागल्या आहेत. पण आता मी माझे ते जुने उद्योग परत नव्याने सुरु करायचे ठरवले आहे ... बहुतेक सारे काही पुन्हा नव्याने शिकावे लागेल असे वाटते आहे. बघूया काय, कसे आणि किती जमते ते? 

माझ्या त्या उपक्रमाची ध्वनिचित्रफीत मी तयार केलेली आहे, नुसते वर्णन करण्यापेक्षा प्रत्यक्ष दाखवलेले चांगले, नाही का? 

मी केलेल्या विणकामाचे काही नमुने -